Doktorsfyrirlestur í jarðfræði – Bergrún Arna Óladóttir – 25. ágúst 2009 Bergrún Arna Óladóttir jarðfræðingur kynnti doktorsritgerð sína, Holocene eruption history and magmatic evolution of the subglacial Vatnajökull volcanoes, Grímsvötn, Bárdarbunga and Kverkfjöll, Iceland (Gossaga og kvikuþróun á nútíma í eldstöðvum undir Vatnajökli – Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll) með fyrirlestri í Öskju, náttúrufræðahúsi Háskóla Íslands 25. ágúst 2009. Bergrún stundaði doktorsnámið við Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand í Frakklandi og Háskóla Íslands og gráðan er sameiginleg báðum háskólunum. Bergrún varði doktorsritgerð sína við háskólann í Clermont-Ferrand 30. júní 2009. Leiðbeinendur Bergrúnar voru Olgeir Sigmarsson, við Jarðvísindastofnun Háskóla Íslands og við CNRS – Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand, og Guðrún Larsen, við Jarðvísindastofnun háskólans. Sigurður Steinþórsson var umsjónarmaður fyrir hönd Jarðvísindadeildar með doktorsverkefni Bergrúnar og aðrir í doktorsnefndinni voru Tim Druit, frá Université Blaise Pascal, Patrick Bachelery, frá Université de la Réunion, og Þorvaldur Þórðarson, frá Edinborgarháskóla. Í doktorsverkefninu var gossaga og kvikuþróun eldstöðvakerfanna Grímsvatna, Bárðarbungu og Kverkfjalla rannsökuð og gjósku safnað úr jarðvegssniðum við Vatnajökul. Hún var greind með örgreini og uppruni metinn. Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll reyndust hafa myndað 70% gjóskulaga umhverfis Vatnajökul. Grímsvötn eru virkust bæði á sögulegum og forsögulegum tíma, næst kemur Bárðarbunga en Kverkfjöll reka lestina, en virkni þeirra einkennist af löngum goshléum (allt upp í 1200 ár). Lítil virkni var fyrir 5000 til 2000 árum síðan en það er fremur rakið til djúpstæðra ferla í jarðskorpunni en til breytilegra umhverfisaðstæðna, s.s. breytinga á jökulfargi og ísþekju. Efnasamsetning basalts frá Grímsvötnum og Bárðarbungu bendir til þess að í dag sé virkt kvikuhólf í aðfærslukerfi beggja eldstöðvanna.

Doktorsfyrirlestur í jarðfræði – Bergrún Arna Óladóttir – 25. ágúst 2009 Bergrún Arna Óladóttir jarðfræðingur kynnti doktorsritgerð sína, Holocene eruption history and magmatic evolution of the subglacial Vatnajökull volcanoes, Grímsvötn, Bárdarbunga and Kverkfjöll, Iceland (Gossaga og kvikuþróun á nútíma í eldstöðvum undir Vatnajökli – Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll) með fyrirlestri í Öskju, náttúrufræðahúsi Háskóla Íslands 25. ágúst 2009. Bergrún stundaði doktorsnámið við Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand í Frakklandi og Háskóla Íslands og gráðan er sameiginleg báðum háskólunum. Bergrún varði doktorsritgerð sína við háskólann í Clermont-Ferrand 30. júní 2009. Leiðbeinendur Bergrúnar voru Olgeir Sigmarsson, við Jarðvísindastofnun Háskóla Íslands og við CNRS – Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand, og Guðrún Larsen, við Jarðvísindastofnun háskólans. Sigurður Steinþórsson var umsjónarmaður fyrir hönd Jarðvísindadeildar með doktorsverkefni Bergrúnar og aðrir í doktorsnefndinni voru Tim Druit, frá Université Blaise Pascal, Patrick Bachelery, frá Université de la Réunion, og Þorvaldur Þórðarson, frá Edinborgarháskóla. Í doktorsverkefninu var gossaga og kvikuþróun eldstöðvakerfanna Grímsvatna, Bárðarbungu og Kverkfjalla rannsökuð og gjósku safnað úr jarðvegssniðum við Vatnajökul. Hún var greind með örgreini og uppruni metinn. Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll reyndust hafa myndað 70% gjóskulaga umhverfis Vatnajökul. Grímsvötn eru virkust bæði á sögulegum og forsögulegum tíma, næst kemur Bárðarbunga en Kverkfjöll reka lestina, en virkni þeirra einkennist af löngum goshléum (allt upp í 1200 ár). Lítil virkni var fyrir 5000 til 2000 árum síðan en það er fremur rakið til djúpstæðra ferla í jarðskorpunni en til breytilegra umhverfisaðstæðna, s.s. breytinga á jökulfargi og ísþekju. Efnasamsetning basalts frá Grímsvötnum og Bárðarbungu bendir til þess að í dag sé virkt kvikuhólf í aðfærslukerfi beggja eldstöðvanna.

Doktorsfyrirlestur í jarðfræði – Bergrún Arna Óladóttir – 25. ágúst 2009 Bergrún Arna Óladóttir jarðfræðingur kynnti doktorsritgerð sína, Holocene eruption history and magmatic evolution of the subglacial Vatnajökull volcanoes, Grímsvötn, Bárdarbunga and Kverkfjöll, Iceland (Gossaga og kvikuþróun á nútíma í eldstöðvum undir Vatnajökli – Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll) með fyrirlestri í Öskju, náttúrufræðahúsi Háskóla Íslands 25. ágúst 2009. Bergrún stundaði doktorsnámið við Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand í Frakklandi og Háskóla Íslands og gráðan er sameiginleg báðum háskólunum. Bergrún varði doktorsritgerð sína við háskólann í Clermont-Ferrand 30. júní 2009. Leiðbeinendur Bergrúnar voru Olgeir Sigmarsson, við Jarðvísindastofnun Háskóla Íslands og við CNRS – Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand, og Guðrún Larsen, við Jarðvísindastofnun háskólans. Sigurður Steinþórsson var umsjónarmaður fyrir hönd Jarðvísindadeildar með doktorsverkefni Bergrúnar og aðrir í doktorsnefndinni voru Tim Druit, frá Université Blaise Pascal, Patrick Bachelery, frá Université de la Réunion, og Þorvaldur Þórðarson, frá Edinborgarháskóla. Í doktorsverkefninu var gossaga og kvikuþróun eldstöðvakerfanna Grímsvatna, Bárðarbungu og Kverkfjalla rannsökuð og gjósku safnað úr jarðvegssniðum við Vatnajökul. Hún var greind með örgreini og uppruni metinn. Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll reyndust hafa myndað 70% gjóskulaga umhverfis Vatnajökul. Grímsvötn eru virkust bæði á sögulegum og forsögulegum tíma, næst kemur Bárðarbunga en Kverkfjöll reka lestina, en virkni þeirra einkennist af löngum goshléum (allt upp í 1200 ár). Lítil virkni var fyrir 5000 til 2000 árum síðan en það er fremur rakið til djúpstæðra ferla í jarðskorpunni en til breytilegra umhverfisaðstæðna, s.s. breytinga á jökulfargi og ísþekju. Efnasamsetning basalts frá Grímsvötnum og Bárðarbungu bendir til þess að í dag sé virkt kvikuhólf í aðfærslukerfi beggja eldstöðvanna.

Doktorsfyrirlestur í jarðfræði – Bergrún Arna Óladóttir – 25. ágúst 2009 Bergrún Arna Óladóttir jarðfræðingur kynnti doktorsritgerð sína, Holocene eruption history and magmatic evolution of the subglacial Vatnajökull volcanoes, Grímsvötn, Bárdarbunga and Kverkfjöll, Iceland (Gossaga og kvikuþróun á nútíma í eldstöðvum undir Vatnajökli – Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll) með fyrirlestri í Öskju, náttúrufræðahúsi Háskóla Íslands 25. ágúst 2009. Bergrún stundaði doktorsnámið við Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand í Frakklandi og Háskóla Íslands og gráðan er sameiginleg báðum háskólunum. Bergrún varði doktorsritgerð sína við háskólann í Clermont-Ferrand 30. júní 2009. Leiðbeinendur Bergrúnar voru Olgeir Sigmarsson, við Jarðvísindastofnun Háskóla Íslands og við CNRS – Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand, og Guðrún Larsen, við Jarðvísindastofnun háskólans. Sigurður Steinþórsson var umsjónarmaður fyrir hönd Jarðvísindadeildar með doktorsverkefni Bergrúnar og aðrir í doktorsnefndinni voru Tim Druit, frá Université Blaise Pascal, Patrick Bachelery, frá Université de la Réunion, og Þorvaldur Þórðarson, frá Edinborgarháskóla. Í doktorsverkefninu var gossaga og kvikuþróun eldstöðvakerfanna Grímsvatna, Bárðarbungu og Kverkfjalla rannsökuð og gjósku safnað úr jarðvegssniðum við Vatnajökul. Hún var greind með örgreini og uppruni metinn. Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll reyndust hafa myndað 70% gjóskulaga umhverfis Vatnajökul. Grímsvötn eru virkust bæði á sögulegum og forsögulegum tíma, næst kemur Bárðarbunga en Kverkfjöll reka lestina, en virkni þeirra einkennist af löngum goshléum (allt upp í 1200 ár). Lítil virkni var fyrir 5000 til 2000 árum síðan en það er fremur rakið til djúpstæðra ferla í jarðskorpunni en til breytilegra umhverfisaðstæðna, s.s. breytinga á jökulfargi og ísþekju. Efnasamsetning basalts frá Grímsvötnum og Bárðarbungu bendir til þess að í dag sé virkt kvikuhólf í aðfærslukerfi beggja eldstöðvanna.

Doktorsfyrirlestur í jarðfræði – Bergrún Arna Óladóttir – 25. ágúst 2009 Bergrún Arna Óladóttir jarðfræðingur kynnti doktorsritgerð sína, Holocene eruption history and magmatic evolution of the subglacial Vatnajökull volcanoes, Grímsvötn, Bárdarbunga and Kverkfjöll, Iceland (Gossaga og kvikuþróun á nútíma í eldstöðvum undir Vatnajökli – Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll) með fyrirlestri í Öskju, náttúrufræðahúsi Háskóla Íslands 25. ágúst 2009. Bergrún stundaði doktorsnámið við Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand í Frakklandi og Háskóla Íslands og gráðan er sameiginleg báðum háskólunum. Bergrún varði doktorsritgerð sína við háskólann í Clermont-Ferrand 30. júní 2009. Leiðbeinendur Bergrúnar voru Olgeir Sigmarsson, við Jarðvísindastofnun Háskóla Íslands og við CNRS – Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand, og Guðrún Larsen, við Jarðvísindastofnun háskólans. Sigurður Steinþórsson var umsjónarmaður fyrir hönd Jarðvísindadeildar með doktorsverkefni Bergrúnar og aðrir í doktorsnefndinni voru Tim Druit, frá Université Blaise Pascal, Patrick Bachelery, frá Université de la Réunion, og Þorvaldur Þórðarson, frá Edinborgarháskóla. Í doktorsverkefninu var gossaga og kvikuþróun eldstöðvakerfanna Grímsvatna, Bárðarbungu og Kverkfjalla rannsökuð og gjósku safnað úr jarðvegssniðum við Vatnajökul. Hún var greind með örgreini og uppruni metinn. Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll reyndust hafa myndað 70% gjóskulaga umhverfis Vatnajökul. Grímsvötn eru virkust bæði á sögulegum og forsögulegum tíma, næst kemur Bárðarbunga en Kverkfjöll reka lestina, en virkni þeirra einkennist af löngum goshléum (allt upp í 1200 ár). Lítil virkni var fyrir 5000 til 2000 árum síðan en það er fremur rakið til djúpstæðra ferla í jarðskorpunni en til breytilegra umhverfisaðstæðna, s.s. breytinga á jökulfargi og ísþekju. Efnasamsetning basalts frá Grímsvötnum og Bárðarbungu bendir til þess að í dag sé virkt kvikuhólf í aðfærslukerfi beggja eldstöðvanna.

Doktorsfyrirlestur í jarðfræði – Bergrún Arna Óladóttir – 25. ágúst 2009 Bergrún Arna Óladóttir jarðfræðingur kynnti doktorsritgerð sína, Holocene eruption history and magmatic evolution of the subglacial Vatnajökull volcanoes, Grímsvötn, Bárdarbunga and Kverkfjöll, Iceland (Gossaga og kvikuþróun á nútíma í eldstöðvum undir Vatnajökli – Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll) með fyrirlestri í Öskju, náttúrufræðahúsi Háskóla Íslands 25. ágúst 2009. Bergrún stundaði doktorsnámið við Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand í Frakklandi og Háskóla Íslands og gráðan er sameiginleg báðum háskólunum. Bergrún varði doktorsritgerð sína við háskólann í Clermont-Ferrand 30. júní 2009. Leiðbeinendur Bergrúnar voru Olgeir Sigmarsson, við Jarðvísindastofnun Háskóla Íslands og við CNRS – Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand, og Guðrún Larsen, við Jarðvísindastofnun háskólans. Sigurður Steinþórsson var umsjónarmaður fyrir hönd Jarðvísindadeildar með doktorsverkefni Bergrúnar og aðrir í doktorsnefndinni voru Tim Druit, frá Université Blaise Pascal, Patrick Bachelery, frá Université de la Réunion, og Þorvaldur Þórðarson, frá Edinborgarháskóla. Í doktorsverkefninu var gossaga og kvikuþróun eldstöðvakerfanna Grímsvatna, Bárðarbungu og Kverkfjalla rannsökuð og gjósku safnað úr jarðvegssniðum við Vatnajökul. Hún var greind með örgreini og uppruni metinn. Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll reyndust hafa myndað 70% gjóskulaga umhverfis Vatnajökul. Grímsvötn eru virkust bæði á sögulegum og forsögulegum tíma, næst kemur Bárðarbunga en Kverkfjöll reka lestina, en virkni þeirra einkennist af löngum goshléum (allt upp í 1200 ár). Lítil virkni var fyrir 5000 til 2000 árum síðan en það er fremur rakið til djúpstæðra ferla í jarðskorpunni en til breytilegra umhverfisaðstæðna, s.s. breytinga á jökulfargi og ísþekju. Efnasamsetning basalts frá Grímsvötnum og Bárðarbungu bendir til þess að í dag sé virkt kvikuhólf í aðfærslukerfi beggja eldstöðvanna.

Doktorsfyrirlestur í jarðfræði – Bergrún Arna Óladóttir – 25. ágúst 2009 Bergrún Arna Óladóttir jarðfræðingur kynnti doktorsritgerð sína, Holocene eruption history and magmatic evolution of the subglacial Vatnajökull volcanoes, Grímsvötn, Bárdarbunga and Kverkfjöll, Iceland (Gossaga og kvikuþróun á nútíma í eldstöðvum undir Vatnajökli – Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll) með fyrirlestri í Öskju, náttúrufræðahúsi Háskóla Íslands 25. ágúst 2009. Bergrún stundaði doktorsnámið við Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand í Frakklandi og Háskóla Íslands og gráðan er sameiginleg báðum háskólunum. Bergrún varði doktorsritgerð sína við háskólann í Clermont-Ferrand 30. júní 2009. Leiðbeinendur Bergrúnar voru Olgeir Sigmarsson, við Jarðvísindastofnun Háskóla Íslands og við CNRS – Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand, og Guðrún Larsen, við Jarðvísindastofnun háskólans. Sigurður Steinþórsson var umsjónarmaður fyrir hönd Jarðvísindadeildar með doktorsverkefni Bergrúnar og aðrir í doktorsnefndinni voru Tim Druit, frá Université Blaise Pascal, Patrick Bachelery, frá Université de la Réunion, og Þorvaldur Þórðarson, frá Edinborgarháskóla. Í doktorsverkefninu var gossaga og kvikuþróun eldstöðvakerfanna Grímsvatna, Bárðarbungu og Kverkfjalla rannsökuð og gjósku safnað úr jarðvegssniðum við Vatnajökul. Hún var greind með örgreini og uppruni metinn. Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll reyndust hafa myndað 70% gjóskulaga umhverfis Vatnajökul. Grímsvötn eru virkust bæði á sögulegum og forsögulegum tíma, næst kemur Bárðarbunga en Kverkfjöll reka lestina, en virkni þeirra einkennist af löngum goshléum (allt upp í 1200 ár). Lítil virkni var fyrir 5000 til 2000 árum síðan en það er fremur rakið til djúpstæðra ferla í jarðskorpunni en til breytilegra umhverfisaðstæðna, s.s. breytinga á jökulfargi og ísþekju. Efnasamsetning basalts frá Grímsvötnum og Bárðarbungu bendir til þess að í dag sé virkt kvikuhólf í aðfærslukerfi beggja eldstöðvanna.

Doktorsfyrirlestur í jarðfræði – Bergrún Arna Óladóttir – 25. ágúst 2009 Bergrún Arna Óladóttir jarðfræðingur kynnti doktorsritgerð sína, Holocene eruption history and magmatic evolution of the subglacial Vatnajökull volcanoes, Grímsvötn, Bárdarbunga and Kverkfjöll, Iceland (Gossaga og kvikuþróun á nútíma í eldstöðvum undir Vatnajökli – Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll) með fyrirlestri í Öskju, náttúrufræðahúsi Háskóla Íslands 25. ágúst 2009. Bergrún stundaði doktorsnámið við Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand í Frakklandi og Háskóla Íslands og gráðan er sameiginleg báðum háskólunum. Bergrún varði doktorsritgerð sína við háskólann í Clermont-Ferrand 30. júní 2009. Leiðbeinendur Bergrúnar voru Olgeir Sigmarsson, við Jarðvísindastofnun Háskóla Íslands og við CNRS – Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand, og Guðrún Larsen, við Jarðvísindastofnun háskólans. Sigurður Steinþórsson var umsjónarmaður fyrir hönd Jarðvísindadeildar með doktorsverkefni Bergrúnar og aðrir í doktorsnefndinni voru Tim Druit, frá Université Blaise Pascal, Patrick Bachelery, frá Université de la Réunion, og Þorvaldur Þórðarson, frá Edinborgarháskóla. Í doktorsverkefninu var gossaga og kvikuþróun eldstöðvakerfanna Grímsvatna, Bárðarbungu og Kverkfjalla rannsökuð og gjósku safnað úr jarðvegssniðum við Vatnajökul. Hún var greind með örgreini og uppruni metinn. Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll reyndust hafa myndað 70% gjóskulaga umhverfis Vatnajökul. Grímsvötn eru virkust bæði á sögulegum og forsögulegum tíma, næst kemur Bárðarbunga en Kverkfjöll reka lestina, en virkni þeirra einkennist af löngum goshléum (allt upp í 1200 ár). Lítil virkni var fyrir 5000 til 2000 árum síðan en það er fremur rakið til djúpstæðra ferla í jarðskorpunni en til breytilegra umhverfisaðstæðna, s.s. breytinga á jökulfargi og ísþekju. Efnasamsetning basalts frá Grímsvötnum og Bárðarbungu bendir til þess að í dag sé virkt kvikuhólf í aðfærslukerfi beggja eldstöðvanna.

Doktorsfyrirlestur í jarðfræði – Bergrún Arna Óladóttir – 25. ágúst 2009 Bergrún Arna Óladóttir jarðfræðingur kynnti doktorsritgerð sína, Holocene eruption history and magmatic evolution of the subglacial Vatnajökull volcanoes, Grímsvötn, Bárdarbunga and Kverkfjöll, Iceland (Gossaga og kvikuþróun á nútíma í eldstöðvum undir Vatnajökli – Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll) með fyrirlestri í Öskju, náttúrufræðahúsi Háskóla Íslands 25. ágúst 2009. Bergrún stundaði doktorsnámið við Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand í Frakklandi og Háskóla Íslands og gráðan er sameiginleg báðum háskólunum. Bergrún varði doktorsritgerð sína við háskólann í Clermont-Ferrand 30. júní 2009. Leiðbeinendur Bergrúnar voru Olgeir Sigmarsson, við Jarðvísindastofnun Háskóla Íslands og við CNRS – Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand, og Guðrún Larsen, við Jarðvísindastofnun háskólans. Sigurður Steinþórsson var umsjónarmaður fyrir hönd Jarðvísindadeildar með doktorsverkefni Bergrúnar og aðrir í doktorsnefndinni voru Tim Druit, frá Université Blaise Pascal, Patrick Bachelery, frá Université de la Réunion, og Þorvaldur Þórðarson, frá Edinborgarháskóla. Í doktorsverkefninu var gossaga og kvikuþróun eldstöðvakerfanna Grímsvatna, Bárðarbungu og Kverkfjalla rannsökuð og gjósku safnað úr jarðvegssniðum við Vatnajökul. Hún var greind með örgreini og uppruni metinn. Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll reyndust hafa myndað 70% gjóskulaga umhverfis Vatnajökul. Grímsvötn eru virkust bæði á sögulegum og forsögulegum tíma, næst kemur Bárðarbunga en Kverkfjöll reka lestina, en virkni þeirra einkennist af löngum goshléum (allt upp í 1200 ár). Lítil virkni var fyrir 5000 til 2000 árum síðan en það er fremur rakið til djúpstæðra ferla í jarðskorpunni en til breytilegra umhverfisaðstæðna, s.s. breytinga á jökulfargi og ísþekju. Efnasamsetning basalts frá Grímsvötnum og Bárðarbungu bendir til þess að í dag sé virkt kvikuhólf í aðfærslukerfi beggja eldstöðvanna.

Doktorsfyrirlestur í jarðfræði – Bergrún Arna Óladóttir – 25. ágúst 2009 Bergrún Arna Óladóttir jarðfræðingur kynnti doktorsritgerð sína, Holocene eruption history and magmatic evolution of the subglacial Vatnajökull volcanoes, Grímsvötn, Bárdarbunga and Kverkfjöll, Iceland (Gossaga og kvikuþróun á nútíma í eldstöðvum undir Vatnajökli – Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll) með fyrirlestri í Öskju, náttúrufræðahúsi Háskóla Íslands 25. ágúst 2009. Bergrún stundaði doktorsnámið við Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand í Frakklandi og Háskóla Íslands og gráðan er sameiginleg báðum háskólunum. Bergrún varði doktorsritgerð sína við háskólann í Clermont-Ferrand 30. júní 2009. Leiðbeinendur Bergrúnar voru Olgeir Sigmarsson, við Jarðvísindastofnun Háskóla Íslands og við CNRS – Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand, og Guðrún Larsen, við Jarðvísindastofnun háskólans. Sigurður Steinþórsson var umsjónarmaður fyrir hönd Jarðvísindadeildar með doktorsverkefni Bergrúnar og aðrir í doktorsnefndinni voru Tim Druit, frá Université Blaise Pascal, Patrick Bachelery, frá Université de la Réunion, og Þorvaldur Þórðarson, frá Edinborgarháskóla. Í doktorsverkefninu var gossaga og kvikuþróun eldstöðvakerfanna Grímsvatna, Bárðarbungu og Kverkfjalla rannsökuð og gjósku safnað úr jarðvegssniðum við Vatnajökul. Hún var greind með örgreini og uppruni metinn. Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll reyndust hafa myndað 70% gjóskulaga umhverfis Vatnajökul. Grímsvötn eru virkust bæði á sögulegum og forsögulegum tíma, næst kemur Bárðarbunga en Kverkfjöll reka lestina, en virkni þeirra einkennist af löngum goshléum (allt upp í 1200 ár). Lítil virkni var fyrir 5000 til 2000 árum síðan en það er fremur rakið til djúpstæðra ferla í jarðskorpunni en til breytilegra umhverfisaðstæðna, s.s. breytinga á jökulfargi og ísþekju. Efnasamsetning basalts frá Grímsvötnum og Bárðarbungu bendir til þess að í dag sé virkt kvikuhólf í aðfærslukerfi beggja eldstöðvanna.

Doktorsfyrirlestur í jarðfræði – Bergrún Arna Óladóttir – 25. ágúst 2009 Bergrún Arna Óladóttir jarðfræðingur kynnti doktorsritgerð sína, Holocene eruption history and magmatic evolution of the subglacial Vatnajökull volcanoes, Grímsvötn, Bárdarbunga and Kverkfjöll, Iceland (Gossaga og kvikuþróun á nútíma í eldstöðvum undir Vatnajökli – Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll) með fyrirlestri í Öskju, náttúrufræðahúsi Háskóla Íslands 25. ágúst 2009. Bergrún stundaði doktorsnámið við Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand í Frakklandi og Háskóla Íslands og gráðan er sameiginleg báðum háskólunum. Bergrún varði doktorsritgerð sína við háskólann í Clermont-Ferrand 30. júní 2009. Leiðbeinendur Bergrúnar voru Olgeir Sigmarsson, við Jarðvísindastofnun Háskóla Íslands og við CNRS – Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand, og Guðrún Larsen, við Jarðvísindastofnun háskólans. Sigurður Steinþórsson var umsjónarmaður fyrir hönd Jarðvísindadeildar með doktorsverkefni Bergrúnar og aðrir í doktorsnefndinni voru Tim Druit, frá Université Blaise Pascal, Patrick Bachelery, frá Université de la Réunion, og Þorvaldur Þórðarson, frá Edinborgarháskóla. Í doktorsverkefninu var gossaga og kvikuþróun eldstöðvakerfanna Grímsvatna, Bárðarbungu og Kverkfjalla rannsökuð og gjósku safnað úr jarðvegssniðum við Vatnajökul. Hún var greind með örgreini og uppruni metinn. Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll reyndust hafa myndað 70% gjóskulaga umhverfis Vatnajökul. Grímsvötn eru virkust bæði á sögulegum og forsögulegum tíma, næst kemur Bárðarbunga en Kverkfjöll reka lestina, en virkni þeirra einkennist af löngum goshléum (allt upp í 1200 ár). Lítil virkni var fyrir 5000 til 2000 árum síðan en það er fremur rakið til djúpstæðra ferla í jarðskorpunni en til breytilegra umhverfisaðstæðna, s.s. breytinga á jökulfargi og ísþekju. Efnasamsetning basalts frá Grímsvötnum og Bárðarbungu bendir til þess að í dag sé virkt kvikuhólf í aðfærslukerfi beggja eldstöðvanna.

Doktorsfyrirlestur í jarðfræði – Bergrún Arna Óladóttir – 25. ágúst 2009 Bergrún Arna Óladóttir jarðfræðingur kynnti doktorsritgerð sína, Holocene eruption history and magmatic evolution of the subglacial Vatnajökull volcanoes, Grímsvötn, Bárdarbunga and Kverkfjöll, Iceland (Gossaga og kvikuþróun á nútíma í eldstöðvum undir Vatnajökli – Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll) með fyrirlestri í Öskju, náttúrufræðahúsi Háskóla Íslands 25. ágúst 2009. Bergrún stundaði doktorsnámið við Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand í Frakklandi og Háskóla Íslands og gráðan er sameiginleg báðum háskólunum. Bergrún varði doktorsritgerð sína við háskólann í Clermont-Ferrand 30. júní 2009. Leiðbeinendur Bergrúnar voru Olgeir Sigmarsson, við Jarðvísindastofnun Háskóla Íslands og við CNRS – Université Blaise Pascal í Clermont-Ferrand, og Guðrún Larsen, við Jarðvísindastofnun háskólans. Sigurður Steinþórsson var umsjónarmaður fyrir hönd Jarðvísindadeildar með doktorsverkefni Bergrúnar og aðrir í doktorsnefndinni voru Tim Druit, frá Université Blaise Pascal, Patrick Bachelery, frá Université de la Réunion, og Þorvaldur Þórðarson, frá Edinborgarháskóla. Í doktorsverkefninu var gossaga og kvikuþróun eldstöðvakerfanna Grímsvatna, Bárðarbungu og Kverkfjalla rannsökuð og gjósku safnað úr jarðvegssniðum við Vatnajökul. Hún var greind með örgreini og uppruni metinn. Grímsvötn, Bárðarbunga og Kverkfjöll reyndust hafa myndað 70% gjóskulaga umhverfis Vatnajökul. Grímsvötn eru virkust bæði á sögulegum og forsögulegum tíma, næst kemur Bárðarbunga en Kverkfjöll reka lestina, en virkni þeirra einkennist af löngum goshléum (allt upp í 1200 ár). Lítil virkni var fyrir 5000 til 2000 árum síðan en það er fremur rakið til djúpstæðra ferla í jarðskorpunni en til breytilegra umhverfisaðstæðna, s.s. breytinga á jökulfargi og ísþekju. Efnasamsetning basalts frá Grímsvötnum og Bárðarbungu bendir til þess að í dag sé virkt kvikuhólf í aðfærslukerfi beggja eldstöðvanna.