Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.

Doktorsvörn í stjarneðlisfræði – 4. apríl 2012 – Steve Schulze Steve Schulze stjarneðlisfræðingur varði doktorsritgerð sína „Könnun miðgeims- og útgeimsefnis með hjálp gammablossa“ (e. Probing Interstellar, Galactic and Intergalactic Media with Gamma-Ray Bursts) við Raunvísindadeild Háskóla Íslands 4. apríl 2012. Guðmundur G. Haraldsson, forseti Raunvísindadeildar, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Stefano Covino, sérfræðingur við L’Osservatorio Astronomico di Brera/INAF á Ítalíu, og Javier Gorosabel Urkia, sérfræðingur við Instituto de Astrofísica de Andalucía á Spáni. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Páll Jakobsson, prófessor í stjarneðlisfræði við Raunvísindadeild, og Gunnlaugur Björnsson, vísindamaður við háloftadeild Raunvísindastofnunar Háskólans. Í doktorsnefndinni sat einnig Einar H. Guðmundsson, prófessor við Raunvísindadeild. Ritgerð Steve snýst um athuganir á glæðum gammablossa en það er rafsegulgeislun sem fylgir í kjölfar blossanna. Þessar orkumestu sprengingar alheimsins eru hrinur háorkugeislunar sem berast utan úr geimnum að jafnaði einu sinni á sólarhring. Hver hrina er skammlíf og getur varað allt frá þúsundasta úr sekúndu upp í allmargar mínútur. Glæðurnar eru hins vegar mun langlífari og eru venjulega mælanlegar mörgum dögum eftir blossann. Talið er að blossarnir eigi upptök sín við myndun svarthola í fjarlægum vetrarbrautum, annars vegar í gríðarlega öflugum sprengistjörnum og hins vegar við samruna tveggja ofurþéttra fyrirbæra. Í doktorsverkefni sínu notar Steve gammablossa til að (1) kanna nánasta umhverfi þeirra, (2) rannsaka eiginleika hýsilvetrarbrauta þeirra og (3) kortleggja efnið á milli okkar og blossanna.