Doktorsvörn í líf- og læknavísindum – Jónas G. Halldórsson – 15. apríl 2013 – Jónas G. Halldórsson varði doktorsritgerð sína „Heilaáverkar á íslenskum börnum, unglingum og ungu fólki á fullorðinsaldri: Nýgengi, algengi, langtímaafleiðingar og batahorfur” (Early traumatic brain injury in Iceland: Incidence, prevalence, long-term sequelae and prognostic factors) við Læknadeild Háskóla Íslands 15. apríl 2013. Guðmundur Þorgeirsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Jonathan J. Evans, prófessor við University of Glasgow, og Ragnar G. Bjarnason, prófessor við Læknadeild. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Eiríkur Örn Arnarson, prófessor við Læknadeild, og í doktorsnámsnefnd voru einnig Kristinn Tómasson, yfirlæknir við Vinnueftirlit ríkisins (formaður), Guðmundur B. Arnkelsson, dósent við Sálfræðideild, Kjell M. Flekkøy, prófessor við Háskólann í Osló, og Hulda Brá Magnadóttir, sérfræðingur í heila- og taugaskurðlækningum við Upper Valley Neurology and Neurosurgery í New Hampshire í Bandaríkjunum. Meginmarkmið rannsóknarinnar var að meta nýgengi, algengi og afleiðingar heilaáverka á ungum aldri í tveimur þjóðarúrtökum, meta batahorfur og ýta undir þróun fyrirbyggjandi aðgerða og íhlutunar. Rannsóknarhópi, sem tók til allra einstaklinga að 19 ára aldri, sem greindir voru með heilaáverka á Íslandi 1992-1993, var fylgt eftir í 16 ár. Samanburðarhópur var valinn úr þjóðskrá árið 2008. Nýgengi heilaáverka á börnum og unglingum var áþekkt því sem gerist í nágrannalöndunum en þessir áverkar voru hins vegar algengari og alvarlegri en áður hafði verið áætlað. Þyngd höfuðhöggs hafði forspárgildi um batahorfur umfram aðrar breytur. Niðurstöður rannsóknarinnar gefa til kynna að markvissar fyrirbyggjandi aðgerðir, íhlutun og eftirfylgd skipta miklu máli varðandi batahorfur.

Doktorsvörn í líf- og læknavísindum – Jónas G. Halldórsson – 15. apríl 2013 – Jónas G. Halldórsson varði doktorsritgerð sína „Heilaáverkar á íslenskum börnum, unglingum og ungu fólki á fullorðinsaldri: Nýgengi, algengi, langtímaafleiðingar og batahorfur” (Early traumatic brain injury in Iceland: Incidence, prevalence, long-term sequelae and prognostic factors) við Læknadeild Háskóla Íslands 15. apríl 2013. Guðmundur Þorgeirsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Jonathan J. Evans, prófessor við University of Glasgow, og Ragnar G. Bjarnason, prófessor við Læknadeild. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Eiríkur Örn Arnarson, prófessor við Læknadeild, og í doktorsnámsnefnd voru einnig Kristinn Tómasson, yfirlæknir við Vinnueftirlit ríkisins (formaður), Guðmundur B. Arnkelsson, dósent við Sálfræðideild, Kjell M. Flekkøy, prófessor við Háskólann í Osló, og Hulda Brá Magnadóttir, sérfræðingur í heila- og taugaskurðlækningum við Upper Valley Neurology and Neurosurgery í New Hampshire í Bandaríkjunum. Meginmarkmið rannsóknarinnar var að meta nýgengi, algengi og afleiðingar heilaáverka á ungum aldri í tveimur þjóðarúrtökum, meta batahorfur og ýta undir þróun fyrirbyggjandi aðgerða og íhlutunar. Rannsóknarhópi, sem tók til allra einstaklinga að 19 ára aldri, sem greindir voru með heilaáverka á Íslandi 1992-1993, var fylgt eftir í 16 ár. Samanburðarhópur var valinn úr þjóðskrá árið 2008. Nýgengi heilaáverka á börnum og unglingum var áþekkt því sem gerist í nágrannalöndunum en þessir áverkar voru hins vegar algengari og alvarlegri en áður hafði verið áætlað. Þyngd höfuðhöggs hafði forspárgildi um batahorfur umfram aðrar breytur. Niðurstöður rannsóknarinnar gefa til kynna að markvissar fyrirbyggjandi aðgerðir, íhlutun og eftirfylgd skipta miklu máli varðandi batahorfur.

Doktorsvörn í líf- og læknavísindum – Jónas G. Halldórsson – 15. apríl 2013 – Jónas G. Halldórsson varði doktorsritgerð sína „Heilaáverkar á íslenskum börnum, unglingum og ungu fólki á fullorðinsaldri: Nýgengi, algengi, langtímaafleiðingar og batahorfur” (Early traumatic brain injury in Iceland: Incidence, prevalence, long-term sequelae and prognostic factors) við Læknadeild Háskóla Íslands 15. apríl 2013. Guðmundur Þorgeirsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Jonathan J. Evans, prófessor við University of Glasgow, og Ragnar G. Bjarnason, prófessor við Læknadeild. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Eiríkur Örn Arnarson, prófessor við Læknadeild, og í doktorsnámsnefnd voru einnig Kristinn Tómasson, yfirlæknir við Vinnueftirlit ríkisins (formaður), Guðmundur B. Arnkelsson, dósent við Sálfræðideild, Kjell M. Flekkøy, prófessor við Háskólann í Osló, og Hulda Brá Magnadóttir, sérfræðingur í heila- og taugaskurðlækningum við Upper Valley Neurology and Neurosurgery í New Hampshire í Bandaríkjunum. Meginmarkmið rannsóknarinnar var að meta nýgengi, algengi og afleiðingar heilaáverka á ungum aldri í tveimur þjóðarúrtökum, meta batahorfur og ýta undir þróun fyrirbyggjandi aðgerða og íhlutunar. Rannsóknarhópi, sem tók til allra einstaklinga að 19 ára aldri, sem greindir voru með heilaáverka á Íslandi 1992-1993, var fylgt eftir í 16 ár. Samanburðarhópur var valinn úr þjóðskrá árið 2008. Nýgengi heilaáverka á börnum og unglingum var áþekkt því sem gerist í nágrannalöndunum en þessir áverkar voru hins vegar algengari og alvarlegri en áður hafði verið áætlað. Þyngd höfuðhöggs hafði forspárgildi um batahorfur umfram aðrar breytur. Niðurstöður rannsóknarinnar gefa til kynna að markvissar fyrirbyggjandi aðgerðir, íhlutun og eftirfylgd skipta miklu máli varðandi batahorfur.

Doktorsvörn í líf- og læknavísindum – Jónas G. Halldórsson – 15. apríl 2013 – Jónas G. Halldórsson varði doktorsritgerð sína „Heilaáverkar á íslenskum börnum, unglingum og ungu fólki á fullorðinsaldri: Nýgengi, algengi, langtímaafleiðingar og batahorfur” (Early traumatic brain injury in Iceland: Incidence, prevalence, long-term sequelae and prognostic factors) við Læknadeild Háskóla Íslands 15. apríl 2013. Guðmundur Þorgeirsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Jonathan J. Evans, prófessor við University of Glasgow, og Ragnar G. Bjarnason, prófessor við Læknadeild. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Eiríkur Örn Arnarson, prófessor við Læknadeild, og í doktorsnámsnefnd voru einnig Kristinn Tómasson, yfirlæknir við Vinnueftirlit ríkisins (formaður), Guðmundur B. Arnkelsson, dósent við Sálfræðideild, Kjell M. Flekkøy, prófessor við Háskólann í Osló, og Hulda Brá Magnadóttir, sérfræðingur í heila- og taugaskurðlækningum við Upper Valley Neurology and Neurosurgery í New Hampshire í Bandaríkjunum. Meginmarkmið rannsóknarinnar var að meta nýgengi, algengi og afleiðingar heilaáverka á ungum aldri í tveimur þjóðarúrtökum, meta batahorfur og ýta undir þróun fyrirbyggjandi aðgerða og íhlutunar. Rannsóknarhópi, sem tók til allra einstaklinga að 19 ára aldri, sem greindir voru með heilaáverka á Íslandi 1992-1993, var fylgt eftir í 16 ár. Samanburðarhópur var valinn úr þjóðskrá árið 2008. Nýgengi heilaáverka á börnum og unglingum var áþekkt því sem gerist í nágrannalöndunum en þessir áverkar voru hins vegar algengari og alvarlegri en áður hafði verið áætlað. Þyngd höfuðhöggs hafði forspárgildi um batahorfur umfram aðrar breytur. Niðurstöður rannsóknarinnar gefa til kynna að markvissar fyrirbyggjandi aðgerðir, íhlutun og eftirfylgd skipta miklu máli varðandi batahorfur.

Doktorsvörn í líf- og læknavísindum – Jónas G. Halldórsson – 15. apríl 2013 – Jónas G. Halldórsson varði doktorsritgerð sína „Heilaáverkar á íslenskum börnum, unglingum og ungu fólki á fullorðinsaldri: Nýgengi, algengi, langtímaafleiðingar og batahorfur” (Early traumatic brain injury in Iceland: Incidence, prevalence, long-term sequelae and prognostic factors) við Læknadeild Háskóla Íslands 15. apríl 2013. Guðmundur Þorgeirsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Jonathan J. Evans, prófessor við University of Glasgow, og Ragnar G. Bjarnason, prófessor við Læknadeild. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Eiríkur Örn Arnarson, prófessor við Læknadeild, og í doktorsnámsnefnd voru einnig Kristinn Tómasson, yfirlæknir við Vinnueftirlit ríkisins (formaður), Guðmundur B. Arnkelsson, dósent við Sálfræðideild, Kjell M. Flekkøy, prófessor við Háskólann í Osló, og Hulda Brá Magnadóttir, sérfræðingur í heila- og taugaskurðlækningum við Upper Valley Neurology and Neurosurgery í New Hampshire í Bandaríkjunum. Meginmarkmið rannsóknarinnar var að meta nýgengi, algengi og afleiðingar heilaáverka á ungum aldri í tveimur þjóðarúrtökum, meta batahorfur og ýta undir þróun fyrirbyggjandi aðgerða og íhlutunar. Rannsóknarhópi, sem tók til allra einstaklinga að 19 ára aldri, sem greindir voru með heilaáverka á Íslandi 1992-1993, var fylgt eftir í 16 ár. Samanburðarhópur var valinn úr þjóðskrá árið 2008. Nýgengi heilaáverka á börnum og unglingum var áþekkt því sem gerist í nágrannalöndunum en þessir áverkar voru hins vegar algengari og alvarlegri en áður hafði verið áætlað. Þyngd höfuðhöggs hafði forspárgildi um batahorfur umfram aðrar breytur. Niðurstöður rannsóknarinnar gefa til kynna að markvissar fyrirbyggjandi aðgerðir, íhlutun og eftirfylgd skipta miklu máli varðandi batahorfur.

Doktorsvörn í líf- og læknavísindum – Jónas G. Halldórsson – 15. apríl 2013 – Jónas G. Halldórsson varði doktorsritgerð sína „Heilaáverkar á íslenskum börnum, unglingum og ungu fólki á fullorðinsaldri: Nýgengi, algengi, langtímaafleiðingar og batahorfur” (Early traumatic brain injury in Iceland: Incidence, prevalence, long-term sequelae and prognostic factors) við Læknadeild Háskóla Íslands 15. apríl 2013. Guðmundur Þorgeirsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Jonathan J. Evans, prófessor við University of Glasgow, og Ragnar G. Bjarnason, prófessor við Læknadeild. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Eiríkur Örn Arnarson, prófessor við Læknadeild, og í doktorsnámsnefnd voru einnig Kristinn Tómasson, yfirlæknir við Vinnueftirlit ríkisins (formaður), Guðmundur B. Arnkelsson, dósent við Sálfræðideild, Kjell M. Flekkøy, prófessor við Háskólann í Osló, og Hulda Brá Magnadóttir, sérfræðingur í heila- og taugaskurðlækningum við Upper Valley Neurology and Neurosurgery í New Hampshire í Bandaríkjunum. Meginmarkmið rannsóknarinnar var að meta nýgengi, algengi og afleiðingar heilaáverka á ungum aldri í tveimur þjóðarúrtökum, meta batahorfur og ýta undir þróun fyrirbyggjandi aðgerða og íhlutunar. Rannsóknarhópi, sem tók til allra einstaklinga að 19 ára aldri, sem greindir voru með heilaáverka á Íslandi 1992-1993, var fylgt eftir í 16 ár. Samanburðarhópur var valinn úr þjóðskrá árið 2008. Nýgengi heilaáverka á börnum og unglingum var áþekkt því sem gerist í nágrannalöndunum en þessir áverkar voru hins vegar algengari og alvarlegri en áður hafði verið áætlað. Þyngd höfuðhöggs hafði forspárgildi um batahorfur umfram aðrar breytur. Niðurstöður rannsóknarinnar gefa til kynna að markvissar fyrirbyggjandi aðgerðir, íhlutun og eftirfylgd skipta miklu máli varðandi batahorfur.

Doktorsvörn í líf- og læknavísindum – Jónas G. Halldórsson – 15. apríl 2013 – Jónas G. Halldórsson varði doktorsritgerð sína „Heilaáverkar á íslenskum börnum, unglingum og ungu fólki á fullorðinsaldri: Nýgengi, algengi, langtímaafleiðingar og batahorfur” (Early traumatic brain injury in Iceland: Incidence, prevalence, long-term sequelae and prognostic factors) við Læknadeild Háskóla Íslands 15. apríl 2013. Guðmundur Þorgeirsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Jonathan J. Evans, prófessor við University of Glasgow, og Ragnar G. Bjarnason, prófessor við Læknadeild. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Eiríkur Örn Arnarson, prófessor við Læknadeild, og í doktorsnámsnefnd voru einnig Kristinn Tómasson, yfirlæknir við Vinnueftirlit ríkisins (formaður), Guðmundur B. Arnkelsson, dósent við Sálfræðideild, Kjell M. Flekkøy, prófessor við Háskólann í Osló, og Hulda Brá Magnadóttir, sérfræðingur í heila- og taugaskurðlækningum við Upper Valley Neurology and Neurosurgery í New Hampshire í Bandaríkjunum. Meginmarkmið rannsóknarinnar var að meta nýgengi, algengi og afleiðingar heilaáverka á ungum aldri í tveimur þjóðarúrtökum, meta batahorfur og ýta undir þróun fyrirbyggjandi aðgerða og íhlutunar. Rannsóknarhópi, sem tók til allra einstaklinga að 19 ára aldri, sem greindir voru með heilaáverka á Íslandi 1992-1993, var fylgt eftir í 16 ár. Samanburðarhópur var valinn úr þjóðskrá árið 2008. Nýgengi heilaáverka á börnum og unglingum var áþekkt því sem gerist í nágrannalöndunum en þessir áverkar voru hins vegar algengari og alvarlegri en áður hafði verið áætlað. Þyngd höfuðhöggs hafði forspárgildi um batahorfur umfram aðrar breytur. Niðurstöður rannsóknarinnar gefa til kynna að markvissar fyrirbyggjandi aðgerðir, íhlutun og eftirfylgd skipta miklu máli varðandi batahorfur.