Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.

Doktorsvörn í uppeldis- og menntunarfræði – Atli Vilhelm Harðarson – 28. júní 2013 – Atli Harðarson varði doktorsritgerð sína „Að hve miklu leyti og í hvaða skilningi geta námsmarkmið verið grundvöllur skipulegrar menntunar sem skólar veita?“ við Uppeldis- og menntunarfræðideild Háskóla Íslands 28. júní 2013. Andmælendur voru Guðmundur Hreiðar Frímannsson, prófessor við Háskólann á Akureyri, og Jan van den Akker, prófessor við University of Twente í Hollandi. Doktorsnefndina skipuðu Kristján Kristjánsson, áður prófessor við Menntavísindasvið Háskóla Íslands en nú við Birmingham-háskóla, Ingólfur Á. Jóhannesson, áður prófessor við Háskólann á Akureyri og nú prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og David Carr, prófessor við Birmingham-háskóla. Doktorsritgerðin fjallar um markmiðsdrifna menntun og þar eru gildandi hugmyndir um markmið sem undirstöðuatriði í námskrám skóla gagnrýndar. Kjarninn í rökum doktorsefnisins felst í útlistun á hugtakinu markmið þar sem hann greinir á fimm vegu milli ólíkra tegunda af markmiðum, þ.e. milli: 1. markmiða þar sem athafnir okkar eru orsakir og það sem ná skal fram afleiðing þeirra og markmiða sem eru innifalin í athöfnum, 2. markmiða sem eru röklega óháð því sem við gerum til að ná þeim og markmiða sem eru röklegar afleiðingar af viðleitni okkar, 3. markmiða sem eru óháð tilteknu samhengi og markmiða sem byggjast á tilteknu samhengi eða eru aðeins skiljanleg í því, 4. markmiða sem hægt er að ná eða klára og markmiða eða hugsjóna sem fólk vinnur að þótt ekki sé hægt að ljúka því verki, 5. markmiða sem eru notuð til að stýra ofansækinni hönnun þar sem eitthvað er byggt frá grunni og markmiða sem notuð eru til umbóta á einhverju sem er þegar orðið til. Í lokaköflum ritgerðarinnar er þessi fimmfaldi greinarmunur notaður til að færa rök gegn ríkjandi hefð í námskrárgerð og til að ýta undir sjónarmið í anda menntahefðar sem ýmist er kennd við húmanisma eða frjálsar listir.