Doktorsvörn í jarðefnafræði – Iwona Monika Gałeczka – 27. september 2013 – Iwona Gałeczka varði doktorsritgerð sína í jarðefnafræði, Rannsóknir á efnaskiptum basalts og koltvíoxíðs á rannsóknarstofu og við náttúrulegar aðstæður, við Jarðvísindadeild Háskóla Íslands 27. september 2013. Magnús Tumi Guðmundsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Öskju. Andmælendur voru Per Aagaard, prófessor við Oslóarháskóla, og Alessandro Aiuppa, prófessor við háskólann í Palermo á Sikiley. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Sigurður Reynir Gíslason, Domenik Wolff-Boenisch og Eric Oelkers. Verkefnið var styrkt af Evrópusambandinu, Orkuveitu Reykjavíkur, Hitaveitu Suðurnesja, Norðuráli, Háskóla Íslands og Rannís. Megintilgangur doktorsrannsóknarinnar var að hanna, byggja og prófa stóran háþrýstihvarfastokk til að nota við tilraunir á efnaskiptum bergs og gasríks vökva, í þessu tilviki koltvíoxíðs (CO2). Niðurstöður tilraunanna sýndu að pH-gildi hreins vatns jókst mjög við það að flæða í gegnum stokkinn og stærstur hluti uppleysts járns féll út í síðsteindum, líkt og í náttúrulegum kerfum basalts, regnvatns og grunnvatns. Líta má á efnaskipti vatns, bergs og gastegunda í jökulkötlum, sem verða til við jarðhita eða gos undir jökli, á líkan hátt og efnaskipti í háþrýstihvarfastokki. Samanburður á flóðvatni úr jökulkötlum í hlaupum við íslenskt grunnvatn og einfaldir líkanareikningar á þróun vökvans benda til þess að efnasamsetning leystra efna í leysingarvatninu þróist við efnaskipti vatns og bergs á löngum tíma (a.m.k. tveimur árum) þar sem gas sé í takmörkuðu magni og án beinnar snertingar vökvans við kviku. Þetta bendir til þess að hitagjafinn sem olli bráðnuninni, og þar með jökulhlaupunum, hafi verið jarðhiti fremur en eldsumbrot.

Doktorsvörn í jarðefnafræði – Iwona Monika Gałeczka – 27. september 2013 – Iwona Gałeczka varði doktorsritgerð sína í jarðefnafræði, Rannsóknir á efnaskiptum basalts og koltvíoxíðs á rannsóknarstofu og við náttúrulegar aðstæður, við Jarðvísindadeild Háskóla Íslands 27. september 2013. Magnús Tumi Guðmundsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Öskju. Andmælendur voru Per Aagaard, prófessor við Oslóarháskóla, og Alessandro Aiuppa, prófessor við háskólann í Palermo á Sikiley. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Sigurður Reynir Gíslason, Domenik Wolff-Boenisch og Eric Oelkers. Verkefnið var styrkt af Evrópusambandinu, Orkuveitu Reykjavíkur, Hitaveitu Suðurnesja, Norðuráli, Háskóla Íslands og Rannís. Megintilgangur doktorsrannsóknarinnar var að hanna, byggja og prófa stóran háþrýstihvarfastokk til að nota við tilraunir á efnaskiptum bergs og gasríks vökva, í þessu tilviki koltvíoxíðs (CO2). Niðurstöður tilraunanna sýndu að pH-gildi hreins vatns jókst mjög við það að flæða í gegnum stokkinn og stærstur hluti uppleysts járns féll út í síðsteindum, líkt og í náttúrulegum kerfum basalts, regnvatns og grunnvatns. Líta má á efnaskipti vatns, bergs og gastegunda í jökulkötlum, sem verða til við jarðhita eða gos undir jökli, á líkan hátt og efnaskipti í háþrýstihvarfastokki. Samanburður á flóðvatni úr jökulkötlum í hlaupum við íslenskt grunnvatn og einfaldir líkanareikningar á þróun vökvans benda til þess að efnasamsetning leystra efna í leysingarvatninu þróist við efnaskipti vatns og bergs á löngum tíma (a.m.k. tveimur árum) þar sem gas sé í takmörkuðu magni og án beinnar snertingar vökvans við kviku. Þetta bendir til þess að hitagjafinn sem olli bráðnuninni, og þar með jökulhlaupunum, hafi verið jarðhiti fremur en eldsumbrot.

Doktorsvörn í jarðefnafræði – Iwona Monika Gałeczka – 27. september 2013 – Iwona Gałeczka varði doktorsritgerð sína í jarðefnafræði, Rannsóknir á efnaskiptum basalts og koltvíoxíðs á rannsóknarstofu og við náttúrulegar aðstæður, við Jarðvísindadeild Háskóla Íslands 27. september 2013. Magnús Tumi Guðmundsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Öskju. Andmælendur voru Per Aagaard, prófessor við Oslóarháskóla, og Alessandro Aiuppa, prófessor við háskólann í Palermo á Sikiley. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Sigurður Reynir Gíslason, Domenik Wolff-Boenisch og Eric Oelkers. Verkefnið var styrkt af Evrópusambandinu, Orkuveitu Reykjavíkur, Hitaveitu Suðurnesja, Norðuráli, Háskóla Íslands og Rannís. Megintilgangur doktorsrannsóknarinnar var að hanna, byggja og prófa stóran háþrýstihvarfastokk til að nota við tilraunir á efnaskiptum bergs og gasríks vökva, í þessu tilviki koltvíoxíðs (CO2). Niðurstöður tilraunanna sýndu að pH-gildi hreins vatns jókst mjög við það að flæða í gegnum stokkinn og stærstur hluti uppleysts járns féll út í síðsteindum, líkt og í náttúrulegum kerfum basalts, regnvatns og grunnvatns. Líta má á efnaskipti vatns, bergs og gastegunda í jökulkötlum, sem verða til við jarðhita eða gos undir jökli, á líkan hátt og efnaskipti í háþrýstihvarfastokki. Samanburður á flóðvatni úr jökulkötlum í hlaupum við íslenskt grunnvatn og einfaldir líkanareikningar á þróun vökvans benda til þess að efnasamsetning leystra efna í leysingarvatninu þróist við efnaskipti vatns og bergs á löngum tíma (a.m.k. tveimur árum) þar sem gas sé í takmörkuðu magni og án beinnar snertingar vökvans við kviku. Þetta bendir til þess að hitagjafinn sem olli bráðnuninni, og þar með jökulhlaupunum, hafi verið jarðhiti fremur en eldsumbrot.

Doktorsvörn í jarðefnafræði – Iwona Monika Gałeczka – 27. september 2013 – Iwona Gałeczka varði doktorsritgerð sína í jarðefnafræði, Rannsóknir á efnaskiptum basalts og koltvíoxíðs á rannsóknarstofu og við náttúrulegar aðstæður, við Jarðvísindadeild Háskóla Íslands 27. september 2013. Magnús Tumi Guðmundsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Öskju. Andmælendur voru Per Aagaard, prófessor við Oslóarháskóla, og Alessandro Aiuppa, prófessor við háskólann í Palermo á Sikiley. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Sigurður Reynir Gíslason, Domenik Wolff-Boenisch og Eric Oelkers. Verkefnið var styrkt af Evrópusambandinu, Orkuveitu Reykjavíkur, Hitaveitu Suðurnesja, Norðuráli, Háskóla Íslands og Rannís. Megintilgangur doktorsrannsóknarinnar var að hanna, byggja og prófa stóran háþrýstihvarfastokk til að nota við tilraunir á efnaskiptum bergs og gasríks vökva, í þessu tilviki koltvíoxíðs (CO2). Niðurstöður tilraunanna sýndu að pH-gildi hreins vatns jókst mjög við það að flæða í gegnum stokkinn og stærstur hluti uppleysts járns féll út í síðsteindum, líkt og í náttúrulegum kerfum basalts, regnvatns og grunnvatns. Líta má á efnaskipti vatns, bergs og gastegunda í jökulkötlum, sem verða til við jarðhita eða gos undir jökli, á líkan hátt og efnaskipti í háþrýstihvarfastokki. Samanburður á flóðvatni úr jökulkötlum í hlaupum við íslenskt grunnvatn og einfaldir líkanareikningar á þróun vökvans benda til þess að efnasamsetning leystra efna í leysingarvatninu þróist við efnaskipti vatns og bergs á löngum tíma (a.m.k. tveimur árum) þar sem gas sé í takmörkuðu magni og án beinnar snertingar vökvans við kviku. Þetta bendir til þess að hitagjafinn sem olli bráðnuninni, og þar með jökulhlaupunum, hafi verið jarðhiti fremur en eldsumbrot.

Doktorsvörn í jarðefnafræði – Iwona Monika Gałeczka – 27. september 2013 – Iwona Gałeczka varði doktorsritgerð sína í jarðefnafræði, Rannsóknir á efnaskiptum basalts og koltvíoxíðs á rannsóknarstofu og við náttúrulegar aðstæður, við Jarðvísindadeild Háskóla Íslands 27. september 2013. Magnús Tumi Guðmundsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Öskju. Andmælendur voru Per Aagaard, prófessor við Oslóarháskóla, og Alessandro Aiuppa, prófessor við háskólann í Palermo á Sikiley. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Sigurður Reynir Gíslason, Domenik Wolff-Boenisch og Eric Oelkers. Verkefnið var styrkt af Evrópusambandinu, Orkuveitu Reykjavíkur, Hitaveitu Suðurnesja, Norðuráli, Háskóla Íslands og Rannís. Megintilgangur doktorsrannsóknarinnar var að hanna, byggja og prófa stóran háþrýstihvarfastokk til að nota við tilraunir á efnaskiptum bergs og gasríks vökva, í þessu tilviki koltvíoxíðs (CO2). Niðurstöður tilraunanna sýndu að pH-gildi hreins vatns jókst mjög við það að flæða í gegnum stokkinn og stærstur hluti uppleysts járns féll út í síðsteindum, líkt og í náttúrulegum kerfum basalts, regnvatns og grunnvatns. Líta má á efnaskipti vatns, bergs og gastegunda í jökulkötlum, sem verða til við jarðhita eða gos undir jökli, á líkan hátt og efnaskipti í háþrýstihvarfastokki. Samanburður á flóðvatni úr jökulkötlum í hlaupum við íslenskt grunnvatn og einfaldir líkanareikningar á þróun vökvans benda til þess að efnasamsetning leystra efna í leysingarvatninu þróist við efnaskipti vatns og bergs á löngum tíma (a.m.k. tveimur árum) þar sem gas sé í takmörkuðu magni og án beinnar snertingar vökvans við kviku. Þetta bendir til þess að hitagjafinn sem olli bráðnuninni, og þar með jökulhlaupunum, hafi verið jarðhiti fremur en eldsumbrot.

Doktorsvörn í jarðefnafræði – Iwona Monika Gałeczka – 27. september 2013 – Iwona Gałeczka varði doktorsritgerð sína í jarðefnafræði, Rannsóknir á efnaskiptum basalts og koltvíoxíðs á rannsóknarstofu og við náttúrulegar aðstæður, við Jarðvísindadeild Háskóla Íslands 27. september 2013. Magnús Tumi Guðmundsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Öskju. Andmælendur voru Per Aagaard, prófessor við Oslóarháskóla, og Alessandro Aiuppa, prófessor við háskólann í Palermo á Sikiley. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Sigurður Reynir Gíslason, Domenik Wolff-Boenisch og Eric Oelkers. Verkefnið var styrkt af Evrópusambandinu, Orkuveitu Reykjavíkur, Hitaveitu Suðurnesja, Norðuráli, Háskóla Íslands og Rannís. Megintilgangur doktorsrannsóknarinnar var að hanna, byggja og prófa stóran háþrýstihvarfastokk til að nota við tilraunir á efnaskiptum bergs og gasríks vökva, í þessu tilviki koltvíoxíðs (CO2). Niðurstöður tilraunanna sýndu að pH-gildi hreins vatns jókst mjög við það að flæða í gegnum stokkinn og stærstur hluti uppleysts járns féll út í síðsteindum, líkt og í náttúrulegum kerfum basalts, regnvatns og grunnvatns. Líta má á efnaskipti vatns, bergs og gastegunda í jökulkötlum, sem verða til við jarðhita eða gos undir jökli, á líkan hátt og efnaskipti í háþrýstihvarfastokki. Samanburður á flóðvatni úr jökulkötlum í hlaupum við íslenskt grunnvatn og einfaldir líkanareikningar á þróun vökvans benda til þess að efnasamsetning leystra efna í leysingarvatninu þróist við efnaskipti vatns og bergs á löngum tíma (a.m.k. tveimur árum) þar sem gas sé í takmörkuðu magni og án beinnar snertingar vökvans við kviku. Þetta bendir til þess að hitagjafinn sem olli bráðnuninni, og þar með jökulhlaupunum, hafi verið jarðhiti fremur en eldsumbrot.

Doktorsvörn í jarðefnafræði – Iwona Monika Gałeczka – 27. september 2013 – Iwona Gałeczka varði doktorsritgerð sína í jarðefnafræði, Rannsóknir á efnaskiptum basalts og koltvíoxíðs á rannsóknarstofu og við náttúrulegar aðstæður, við Jarðvísindadeild Háskóla Íslands 27. september 2013. Magnús Tumi Guðmundsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Öskju. Andmælendur voru Per Aagaard, prófessor við Oslóarháskóla, og Alessandro Aiuppa, prófessor við háskólann í Palermo á Sikiley. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Sigurður Reynir Gíslason, Domenik Wolff-Boenisch og Eric Oelkers. Verkefnið var styrkt af Evrópusambandinu, Orkuveitu Reykjavíkur, Hitaveitu Suðurnesja, Norðuráli, Háskóla Íslands og Rannís. Megintilgangur doktorsrannsóknarinnar var að hanna, byggja og prófa stóran háþrýstihvarfastokk til að nota við tilraunir á efnaskiptum bergs og gasríks vökva, í þessu tilviki koltvíoxíðs (CO2). Niðurstöður tilraunanna sýndu að pH-gildi hreins vatns jókst mjög við það að flæða í gegnum stokkinn og stærstur hluti uppleysts járns féll út í síðsteindum, líkt og í náttúrulegum kerfum basalts, regnvatns og grunnvatns. Líta má á efnaskipti vatns, bergs og gastegunda í jökulkötlum, sem verða til við jarðhita eða gos undir jökli, á líkan hátt og efnaskipti í háþrýstihvarfastokki. Samanburður á flóðvatni úr jökulkötlum í hlaupum við íslenskt grunnvatn og einfaldir líkanareikningar á þróun vökvans benda til þess að efnasamsetning leystra efna í leysingarvatninu þróist við efnaskipti vatns og bergs á löngum tíma (a.m.k. tveimur árum) þar sem gas sé í takmörkuðu magni og án beinnar snertingar vökvans við kviku. Þetta bendir til þess að hitagjafinn sem olli bráðnuninni, og þar með jökulhlaupunum, hafi verið jarðhiti fremur en eldsumbrot.

Doktorsvörn í jarðefnafræði – Iwona Monika Gałeczka – 27. september 2013 – Iwona Gałeczka varði doktorsritgerð sína í jarðefnafræði, Rannsóknir á efnaskiptum basalts og koltvíoxíðs á rannsóknarstofu og við náttúrulegar aðstæður, við Jarðvísindadeild Háskóla Íslands 27. september 2013. Magnús Tumi Guðmundsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Öskju. Andmælendur voru Per Aagaard, prófessor við Oslóarháskóla, og Alessandro Aiuppa, prófessor við háskólann í Palermo á Sikiley. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Sigurður Reynir Gíslason, Domenik Wolff-Boenisch og Eric Oelkers. Verkefnið var styrkt af Evrópusambandinu, Orkuveitu Reykjavíkur, Hitaveitu Suðurnesja, Norðuráli, Háskóla Íslands og Rannís. Megintilgangur doktorsrannsóknarinnar var að hanna, byggja og prófa stóran háþrýstihvarfastokk til að nota við tilraunir á efnaskiptum bergs og gasríks vökva, í þessu tilviki koltvíoxíðs (CO2). Niðurstöður tilraunanna sýndu að pH-gildi hreins vatns jókst mjög við það að flæða í gegnum stokkinn og stærstur hluti uppleysts járns féll út í síðsteindum, líkt og í náttúrulegum kerfum basalts, regnvatns og grunnvatns. Líta má á efnaskipti vatns, bergs og gastegunda í jökulkötlum, sem verða til við jarðhita eða gos undir jökli, á líkan hátt og efnaskipti í háþrýstihvarfastokki. Samanburður á flóðvatni úr jökulkötlum í hlaupum við íslenskt grunnvatn og einfaldir líkanareikningar á þróun vökvans benda til þess að efnasamsetning leystra efna í leysingarvatninu þróist við efnaskipti vatns og bergs á löngum tíma (a.m.k. tveimur árum) þar sem gas sé í takmörkuðu magni og án beinnar snertingar vökvans við kviku. Þetta bendir til þess að hitagjafinn sem olli bráðnuninni, og þar með jökulhlaupunum, hafi verið jarðhiti fremur en eldsumbrot.

Doktorsvörn í jarðefnafræði – Iwona Monika Gałeczka – 27. september 2013 – Iwona Gałeczka varði doktorsritgerð sína í jarðefnafræði, Rannsóknir á efnaskiptum basalts og koltvíoxíðs á rannsóknarstofu og við náttúrulegar aðstæður, við Jarðvísindadeild Háskóla Íslands 27. september 2013. Magnús Tumi Guðmundsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Öskju. Andmælendur voru Per Aagaard, prófessor við Oslóarháskóla, og Alessandro Aiuppa, prófessor við háskólann í Palermo á Sikiley. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Sigurður Reynir Gíslason, Domenik Wolff-Boenisch og Eric Oelkers. Verkefnið var styrkt af Evrópusambandinu, Orkuveitu Reykjavíkur, Hitaveitu Suðurnesja, Norðuráli, Háskóla Íslands og Rannís. Megintilgangur doktorsrannsóknarinnar var að hanna, byggja og prófa stóran háþrýstihvarfastokk til að nota við tilraunir á efnaskiptum bergs og gasríks vökva, í þessu tilviki koltvíoxíðs (CO2). Niðurstöður tilraunanna sýndu að pH-gildi hreins vatns jókst mjög við það að flæða í gegnum stokkinn og stærstur hluti uppleysts járns féll út í síðsteindum, líkt og í náttúrulegum kerfum basalts, regnvatns og grunnvatns. Líta má á efnaskipti vatns, bergs og gastegunda í jökulkötlum, sem verða til við jarðhita eða gos undir jökli, á líkan hátt og efnaskipti í háþrýstihvarfastokki. Samanburður á flóðvatni úr jökulkötlum í hlaupum við íslenskt grunnvatn og einfaldir líkanareikningar á þróun vökvans benda til þess að efnasamsetning leystra efna í leysingarvatninu þróist við efnaskipti vatns og bergs á löngum tíma (a.m.k. tveimur árum) þar sem gas sé í takmörkuðu magni og án beinnar snertingar vökvans við kviku. Þetta bendir til þess að hitagjafinn sem olli bráðnuninni, og þar með jökulhlaupunum, hafi verið jarðhiti fremur en eldsumbrot.

Doktorsvörn í jarðefnafræði – Iwona Monika Gałeczka – 27. september 2013 – Iwona Gałeczka varði doktorsritgerð sína í jarðefnafræði, Rannsóknir á efnaskiptum basalts og koltvíoxíðs á rannsóknarstofu og við náttúrulegar aðstæður, við Jarðvísindadeild Háskóla Íslands 27. september 2013. Magnús Tumi Guðmundsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Öskju. Andmælendur voru Per Aagaard, prófessor við Oslóarháskóla, og Alessandro Aiuppa, prófessor við háskólann í Palermo á Sikiley. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Sigurður Reynir Gíslason, Domenik Wolff-Boenisch og Eric Oelkers. Verkefnið var styrkt af Evrópusambandinu, Orkuveitu Reykjavíkur, Hitaveitu Suðurnesja, Norðuráli, Háskóla Íslands og Rannís. Megintilgangur doktorsrannsóknarinnar var að hanna, byggja og prófa stóran háþrýstihvarfastokk til að nota við tilraunir á efnaskiptum bergs og gasríks vökva, í þessu tilviki koltvíoxíðs (CO2). Niðurstöður tilraunanna sýndu að pH-gildi hreins vatns jókst mjög við það að flæða í gegnum stokkinn og stærstur hluti uppleysts járns féll út í síðsteindum, líkt og í náttúrulegum kerfum basalts, regnvatns og grunnvatns. Líta má á efnaskipti vatns, bergs og gastegunda í jökulkötlum, sem verða til við jarðhita eða gos undir jökli, á líkan hátt og efnaskipti í háþrýstihvarfastokki. Samanburður á flóðvatni úr jökulkötlum í hlaupum við íslenskt grunnvatn og einfaldir líkanareikningar á þróun vökvans benda til þess að efnasamsetning leystra efna í leysingarvatninu þróist við efnaskipti vatns og bergs á löngum tíma (a.m.k. tveimur árum) þar sem gas sé í takmörkuðu magni og án beinnar snertingar vökvans við kviku. Þetta bendir til þess að hitagjafinn sem olli bráðnuninni, og þar með jökulhlaupunum, hafi verið jarðhiti fremur en eldsumbrot.

Doktorsvörn í jarðefnafræði – Iwona Monika Gałeczka – 27. september 2013 – Iwona Gałeczka varði doktorsritgerð sína í jarðefnafræði, Rannsóknir á efnaskiptum basalts og koltvíoxíðs á rannsóknarstofu og við náttúrulegar aðstæður, við Jarðvísindadeild Háskóla Íslands 27. september 2013. Magnús Tumi Guðmundsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Öskju. Andmælendur voru Per Aagaard, prófessor við Oslóarháskóla, og Alessandro Aiuppa, prófessor við háskólann í Palermo á Sikiley. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Sigurður Reynir Gíslason, Domenik Wolff-Boenisch og Eric Oelkers. Verkefnið var styrkt af Evrópusambandinu, Orkuveitu Reykjavíkur, Hitaveitu Suðurnesja, Norðuráli, Háskóla Íslands og Rannís. Megintilgangur doktorsrannsóknarinnar var að hanna, byggja og prófa stóran háþrýstihvarfastokk til að nota við tilraunir á efnaskiptum bergs og gasríks vökva, í þessu tilviki koltvíoxíðs (CO2). Niðurstöður tilraunanna sýndu að pH-gildi hreins vatns jókst mjög við það að flæða í gegnum stokkinn og stærstur hluti uppleysts járns féll út í síðsteindum, líkt og í náttúrulegum kerfum basalts, regnvatns og grunnvatns. Líta má á efnaskipti vatns, bergs og gastegunda í jökulkötlum, sem verða til við jarðhita eða gos undir jökli, á líkan hátt og efnaskipti í háþrýstihvarfastokki. Samanburður á flóðvatni úr jökulkötlum í hlaupum við íslenskt grunnvatn og einfaldir líkanareikningar á þróun vökvans benda til þess að efnasamsetning leystra efna í leysingarvatninu þróist við efnaskipti vatns og bergs á löngum tíma (a.m.k. tveimur árum) þar sem gas sé í takmörkuðu magni og án beinnar snertingar vökvans við kviku. Þetta bendir til þess að hitagjafinn sem olli bráðnuninni, og þar með jökulhlaupunum, hafi verið jarðhiti fremur en eldsumbrot.

Doktorsvörn í jarðefnafræði – Iwona Monika Gałeczka – 27. september 2013 – Iwona Gałeczka varði doktorsritgerð sína í jarðefnafræði, Rannsóknir á efnaskiptum basalts og koltvíoxíðs á rannsóknarstofu og við náttúrulegar aðstæður, við Jarðvísindadeild Háskóla Íslands 27. september 2013. Magnús Tumi Guðmundsson, forseti deildarinnar, stjórnaði athöfninni í Öskju. Andmælendur voru Per Aagaard, prófessor við Oslóarháskóla, og Alessandro Aiuppa, prófessor við háskólann í Palermo á Sikiley. Leiðbeinendur doktorsefnisins voru Sigurður Reynir Gíslason, Domenik Wolff-Boenisch og Eric Oelkers. Verkefnið var styrkt af Evrópusambandinu, Orkuveitu Reykjavíkur, Hitaveitu Suðurnesja, Norðuráli, Háskóla Íslands og Rannís. Megintilgangur doktorsrannsóknarinnar var að hanna, byggja og prófa stóran háþrýstihvarfastokk til að nota við tilraunir á efnaskiptum bergs og gasríks vökva, í þessu tilviki koltvíoxíðs (CO2). Niðurstöður tilraunanna sýndu að pH-gildi hreins vatns jókst mjög við það að flæða í gegnum stokkinn og stærstur hluti uppleysts járns féll út í síðsteindum, líkt og í náttúrulegum kerfum basalts, regnvatns og grunnvatns. Líta má á efnaskipti vatns, bergs og gastegunda í jökulkötlum, sem verða til við jarðhita eða gos undir jökli, á líkan hátt og efnaskipti í háþrýstihvarfastokki. Samanburður á flóðvatni úr jökulkötlum í hlaupum við íslenskt grunnvatn og einfaldir líkanareikningar á þróun vökvans benda til þess að efnasamsetning leystra efna í leysingarvatninu þróist við efnaskipti vatns og bergs á löngum tíma (a.m.k. tveimur árum) þar sem gas sé í takmörkuðu magni og án beinnar snertingar vökvans við kviku. Þetta bendir til þess að hitagjafinn sem olli bráðnuninni, og þar með jökulhlaupunum, hafi verið jarðhiti fremur en eldsumbrot.