Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.

Doktorsvörn í kennslufræði – Jón Árni Friðjónsson – 23. október 2013 – Jón Árni Friðjónsson varði doktorsritgerð sína, Skólabókasagan: Um sögukennslu í íslenskum framhaldsskólum 1946–1996, við Kennaradeild Menntavísindasviðs Háskóla Íslands, 23. október 2013. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor á Menntavísindasviði Háskóla Íslands, og Guðmundur Hálfdánarson, prófessor á Hugvísindasviði Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi var Loftur Guttormsson, prófessor emeritus, og aðrir í doktorsnefnd voru Gunnar Karlsson, prófessor emeritus, og Gestur Guðmundsson, prófessor á Menntavísindasviði. Doktorsverkefnið fjallaði um sögu sem námgrein í framhaldsskólum á Íslandi. Hún varð fyrst mikilvæg námsgrein í íslenskum skólum á heimastjórnartímanum. Sú söguskoðun sem þá mótaðist horfði ekki aðeins til fortíðar heldur vísaði líka til framtíðar og útópía hennar varð að veruleika með stofnun lýðveldis 1944. Eftir það tók hún smám að missa merkingu sína og upp úr 1970 breyttist allt. Skólakerfið tók stakkaskiptum, nemendum í framhaldsskólum fjölgaði gífurlega og félagssaga tók að setja svip sinn á námsefni. Enginn vafi er á því að pólitísk umræða áttunda og níunda áratugarins kom sér illa fyrir söguna sem námsgrein. Verra var þó hve veik staða hennar var á hinu kennslufræðilega sviði. Það er og ein niðurstaða þessarar rannsóknar að mikilvægustu eiginleikar sögu sem námsgreinar hafi lengst af verið vanmetnir. Athyglin beinist þó einkum að þeim kennslubókum sem settu svip á þetta mikla breytingaskeið og þeim aðstæðum sem þróun framhaldsskólakerfisins og ný fræðileg og samfélagsleg viðhorf sköpuðu námsgreininni.