Doktorsvörn í íþróttafræði – Guðmundur Sæmundsson – 28. mars 2014 – Guðmundur Sæmundsson varði doktorsritgerð sína, Það er næsta víst… Hvað einkennir einkum umfjöllun um íþróttir í íslenskum bókmenntum og fjölmiðlum?, við Íþrótta-, tómstunda- og þroskaþjálfadeild Háskóla Íslands 28. mars 2014. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur við vörnina eru þeir Ásgrímur Angantýsson, lektor við Háskólann á Akureyri, og Ingólfur V. Gíslason, dósent við Félagsvísindasvið Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi doktorsefnisins var Sigurður Konráðsson, prófessor við Kennaradeild, og ásamt honum voru í doktorsnámsnefndinni Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor við Kennaradeild, og Sigurbjörn Árni Arngrímsson, prófessor við Íþrótta-, tómstunda- og þroskaþjálfadeild. Í doktorsritgerðinni eru dregin saman einkenni umfjöllunar um íþróttir í íslenskum bókmenntum og fjölmiðlum. Hún er byggð á fimm greinum sem doktorsefnið skrifaði og birti í tímaritum. Í þeim er beitt ýmsum afbrigðum orðræðu- og textagreiningar. Í niðurstöðum rannsóknarinnar kemur meðal annars fram að gera megi ráð fyrir því að innan íslenskra íþrótta ríki svipuð sjálflægni og einstaklingshyggja og annars staðar á Vesturlöndum. Þessa sjáist þó lítt merki í íslenskum nútímasagnaskáldskap, þar ráði ríkjum rómantísk siðferðisafstaða til íþrótta í anda fornrita, ungmennafélagshugsjóna og ólympíuhugsjónar. Í íslenskri íþróttaorðræðu fjölmiðla ber mest á þjóðernisstolti og afrekshrifningu. Lítið er fjallað um aðrar íþróttagreinar en knattspyrnu og handbolta, íþróttakonur og fatlaða íþróttamenn. Loks einkennist íslenskt íþróttamálfar í fjölmiðlum af gáska og gamansemi, ýktu orðafari, nýjungum í málfari og ríku skáldmáli. Lokaniðurstaða rannsóknarinnar er að umfjöllun um íþróttir á Íslandi einkennist fyrst og fremst af sterkum tilfinningum og geðshræringu sem lýsir sér í siðrænni afstöðu til íþrótta.

Doktorsvörn í íþróttafræði – Guðmundur Sæmundsson – 28. mars 2014 – Guðmundur Sæmundsson varði doktorsritgerð sína, Það er næsta víst… Hvað einkennir einkum umfjöllun um íþróttir í íslenskum bókmenntum og fjölmiðlum?, við Íþrótta-, tómstunda- og þroskaþjálfadeild Háskóla Íslands 28. mars 2014. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur við vörnina eru þeir Ásgrímur Angantýsson, lektor við Háskólann á Akureyri, og Ingólfur V. Gíslason, dósent við Félagsvísindasvið Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi doktorsefnisins var Sigurður Konráðsson, prófessor við Kennaradeild, og ásamt honum voru í doktorsnámsnefndinni Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor við Kennaradeild, og Sigurbjörn Árni Arngrímsson, prófessor við Íþrótta-, tómstunda- og þroskaþjálfadeild. Í doktorsritgerðinni eru dregin saman einkenni umfjöllunar um íþróttir í íslenskum bókmenntum og fjölmiðlum. Hún er byggð á fimm greinum sem doktorsefnið skrifaði og birti í tímaritum. Í þeim er beitt ýmsum afbrigðum orðræðu- og textagreiningar. Í niðurstöðum rannsóknarinnar kemur meðal annars fram að gera megi ráð fyrir því að innan íslenskra íþrótta ríki svipuð sjálflægni og einstaklingshyggja og annars staðar á Vesturlöndum. Þessa sjáist þó lítt merki í íslenskum nútímasagnaskáldskap, þar ráði ríkjum rómantísk siðferðisafstaða til íþrótta í anda fornrita, ungmennafélagshugsjóna og ólympíuhugsjónar. Í íslenskri íþróttaorðræðu fjölmiðla ber mest á þjóðernisstolti og afrekshrifningu. Lítið er fjallað um aðrar íþróttagreinar en knattspyrnu og handbolta, íþróttakonur og fatlaða íþróttamenn. Loks einkennist íslenskt íþróttamálfar í fjölmiðlum af gáska og gamansemi, ýktu orðafari, nýjungum í málfari og ríku skáldmáli. Lokaniðurstaða rannsóknarinnar er að umfjöllun um íþróttir á Íslandi einkennist fyrst og fremst af sterkum tilfinningum og geðshræringu sem lýsir sér í siðrænni afstöðu til íþrótta.

Doktorsvörn í íþróttafræði – Guðmundur Sæmundsson – 28. mars 2014 – Guðmundur Sæmundsson varði doktorsritgerð sína, Það er næsta víst… Hvað einkennir einkum umfjöllun um íþróttir í íslenskum bókmenntum og fjölmiðlum?, við Íþrótta-, tómstunda- og þroskaþjálfadeild Háskóla Íslands 28. mars 2014. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur við vörnina eru þeir Ásgrímur Angantýsson, lektor við Háskólann á Akureyri, og Ingólfur V. Gíslason, dósent við Félagsvísindasvið Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi doktorsefnisins var Sigurður Konráðsson, prófessor við Kennaradeild, og ásamt honum voru í doktorsnámsnefndinni Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor við Kennaradeild, og Sigurbjörn Árni Arngrímsson, prófessor við Íþrótta-, tómstunda- og þroskaþjálfadeild. Í doktorsritgerðinni eru dregin saman einkenni umfjöllunar um íþróttir í íslenskum bókmenntum og fjölmiðlum. Hún er byggð á fimm greinum sem doktorsefnið skrifaði og birti í tímaritum. Í þeim er beitt ýmsum afbrigðum orðræðu- og textagreiningar. Í niðurstöðum rannsóknarinnar kemur meðal annars fram að gera megi ráð fyrir því að innan íslenskra íþrótta ríki svipuð sjálflægni og einstaklingshyggja og annars staðar á Vesturlöndum. Þessa sjáist þó lítt merki í íslenskum nútímasagnaskáldskap, þar ráði ríkjum rómantísk siðferðisafstaða til íþrótta í anda fornrita, ungmennafélagshugsjóna og ólympíuhugsjónar. Í íslenskri íþróttaorðræðu fjölmiðla ber mest á þjóðernisstolti og afrekshrifningu. Lítið er fjallað um aðrar íþróttagreinar en knattspyrnu og handbolta, íþróttakonur og fatlaða íþróttamenn. Loks einkennist íslenskt íþróttamálfar í fjölmiðlum af gáska og gamansemi, ýktu orðafari, nýjungum í málfari og ríku skáldmáli. Lokaniðurstaða rannsóknarinnar er að umfjöllun um íþróttir á Íslandi einkennist fyrst og fremst af sterkum tilfinningum og geðshræringu sem lýsir sér í siðrænni afstöðu til íþrótta.

Doktorsvörn í íþróttafræði – Guðmundur Sæmundsson – 28. mars 2014 – Guðmundur Sæmundsson varði doktorsritgerð sína, Það er næsta víst… Hvað einkennir einkum umfjöllun um íþróttir í íslenskum bókmenntum og fjölmiðlum?, við Íþrótta-, tómstunda- og þroskaþjálfadeild Háskóla Íslands 28. mars 2014. Jóhanna Einarsdóttir, forseti Menntavísindasviðs, stýrði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur við vörnina eru þeir Ásgrímur Angantýsson, lektor við Háskólann á Akureyri, og Ingólfur V. Gíslason, dósent við Félagsvísindasvið Háskóla Íslands. Aðalleiðbeinandi doktorsefnisins var Sigurður Konráðsson, prófessor við Kennaradeild, og ásamt honum voru í doktorsnámsnefndinni Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, prófessor við Kennaradeild, og Sigurbjörn Árni Arngrímsson, prófessor við Íþrótta-, tómstunda- og þroskaþjálfadeild. Í doktorsritgerðinni eru dregin saman einkenni umfjöllunar um íþróttir í íslenskum bókmenntum og fjölmiðlum. Hún er byggð á fimm greinum sem doktorsefnið skrifaði og birti í tímaritum. Í þeim er beitt ýmsum afbrigðum orðræðu- og textagreiningar. Í niðurstöðum rannsóknarinnar kemur meðal annars fram að gera megi ráð fyrir því að innan íslenskra íþrótta ríki svipuð sjálflægni og einstaklingshyggja og annars staðar á Vesturlöndum. Þessa sjáist þó lítt merki í íslenskum nútímasagnaskáldskap, þar ráði ríkjum rómantísk siðferðisafstaða til íþrótta í anda fornrita, ungmennafélagshugsjóna og ólympíuhugsjónar. Í íslenskri íþróttaorðræðu fjölmiðla ber mest á þjóðernisstolti og afrekshrifningu. Lítið er fjallað um aðrar íþróttagreinar en knattspyrnu og handbolta, íþróttakonur og fatlaða íþróttamenn. Loks einkennist íslenskt íþróttamálfar í fjölmiðlum af gáska og gamansemi, ýktu orðafari, nýjungum í málfari og ríku skáldmáli. Lokaniðurstaða rannsóknarinnar er að umfjöllun um íþróttir á Íslandi einkennist fyrst og fremst af sterkum tilfinningum og geðshræringu sem lýsir sér í siðrænni afstöðu til íþrótta.