• Doktorsvarnir
    Tannlæknadeild
    Doktorsvörn í tannlæknisfræði – Teitur Jónsson – 4. apríl 2014 – Teitur Jónsson varði doktorsritgerð sína, Þróun bits og rýmis í tannbogum: Breytingar frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttinga, 4. apríl 2014 við Tannlæknadeild Háskóla Íslands. Inga Þórsdóttir, forseti Heilbrigðisvísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Lars Bondemark, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Malmö, og Sheldon Peck, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Chapel Hill í Norður-Karólínu í Bandaríkjunum. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Þórður Eydal Magnússon, prófessor emeritus, og umsjónarkennari Peter Holbrook prófessor, báðir við Tannlæknadeild Háskóla Íslands, og aðrir í doktorsnefndinni voru Berglind Jóhannsdóttir, Sigurður Rúnar Sæmundsson og Stefán Hrafn Jónsson. Í doktorsrannsókninni var athugað hvort marktækar breytingar verði á bitafstöðu og rými í tannbogunum frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttingarmeðferðar á þær. Niðurstöðurnar sýna að tíðni tannskekkju hjá miðaldra Íslendingum er heldur lægri en meðal annarra þjóða samkvæmt þeim erlendu rannsóknum sem helst er hægt að nota til samanburðar og kann skýringin að felast í því að erfðamengi Íslendinga sé einsleitara en annarra vegna sameiginlegs uppruna þjóðarinnar. Einnig var bitþróun án tanntaps og tannréttinga skoðuð. Þegar skoðaðir eru ákveðnir skekkjuþættir á unglingsárum, t.d. yfirbit, djúpt bit, distalbit og gleiðstaða, kemur í ljós að þessir þættir lagast oft sjálfkrafa, sérstaklega hvarðar distalbit og djúpt bit. Mesíalbit og þrengsli í neðri tannboga aukast hins vegar marktækt.
  • Doktorsvarnir
    Tannlæknadeild
    Doktorsvörn í tannlæknisfræði – Teitur Jónsson – 4. apríl 2014 – Teitur Jónsson varði doktorsritgerð sína, Þróun bits og rýmis í tannbogum: Breytingar frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttinga, 4. apríl 2014 við Tannlæknadeild Háskóla Íslands. Inga Þórsdóttir, forseti Heilbrigðisvísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Lars Bondemark, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Malmö, og Sheldon Peck, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Chapel Hill í Norður-Karólínu í Bandaríkjunum. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Þórður Eydal Magnússon, prófessor emeritus, og umsjónarkennari Peter Holbrook prófessor, báðir við Tannlæknadeild Háskóla Íslands, og aðrir í doktorsnefndinni voru Berglind Jóhannsdóttir, Sigurður Rúnar Sæmundsson og Stefán Hrafn Jónsson. Í doktorsrannsókninni var athugað hvort marktækar breytingar verði á bitafstöðu og rými í tannbogunum frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttingarmeðferðar á þær. Niðurstöðurnar sýna að tíðni tannskekkju hjá miðaldra Íslendingum er heldur lægri en meðal annarra þjóða samkvæmt þeim erlendu rannsóknum sem helst er hægt að nota til samanburðar og kann skýringin að felast í því að erfðamengi Íslendinga sé einsleitara en annarra vegna sameiginlegs uppruna þjóðarinnar. Einnig var bitþróun án tanntaps og tannréttinga skoðuð. Þegar skoðaðir eru ákveðnir skekkjuþættir á unglingsárum, t.d. yfirbit, djúpt bit, distalbit og gleiðstaða, kemur í ljós að þessir þættir lagast oft sjálfkrafa, sérstaklega hvarðar distalbit og djúpt bit. Mesíalbit og þrengsli í neðri tannboga aukast hins vegar marktækt.
  • Doktorsvarnir
    Tannlæknadeild
    Doktorsvörn í tannlæknisfræði – Teitur Jónsson – 4. apríl 2014 – Teitur Jónsson varði doktorsritgerð sína, Þróun bits og rýmis í tannbogum: Breytingar frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttinga, 4. apríl 2014 við Tannlæknadeild Háskóla Íslands. Inga Þórsdóttir, forseti Heilbrigðisvísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Lars Bondemark, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Malmö, og Sheldon Peck, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Chapel Hill í Norður-Karólínu í Bandaríkjunum. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Þórður Eydal Magnússon, prófessor emeritus, og umsjónarkennari Peter Holbrook prófessor, báðir við Tannlæknadeild Háskóla Íslands, og aðrir í doktorsnefndinni voru Berglind Jóhannsdóttir, Sigurður Rúnar Sæmundsson og Stefán Hrafn Jónsson. Í doktorsrannsókninni var athugað hvort marktækar breytingar verði á bitafstöðu og rými í tannbogunum frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttingarmeðferðar á þær. Niðurstöðurnar sýna að tíðni tannskekkju hjá miðaldra Íslendingum er heldur lægri en meðal annarra þjóða samkvæmt þeim erlendu rannsóknum sem helst er hægt að nota til samanburðar og kann skýringin að felast í því að erfðamengi Íslendinga sé einsleitara en annarra vegna sameiginlegs uppruna þjóðarinnar. Einnig var bitþróun án tanntaps og tannréttinga skoðuð. Þegar skoðaðir eru ákveðnir skekkjuþættir á unglingsárum, t.d. yfirbit, djúpt bit, distalbit og gleiðstaða, kemur í ljós að þessir þættir lagast oft sjálfkrafa, sérstaklega hvarðar distalbit og djúpt bit. Mesíalbit og þrengsli í neðri tannboga aukast hins vegar marktækt.
  • Doktorsvarnir
    Tannlæknadeild
    Áheyrendur
    Doktorsvörn í tannlæknisfræði – Teitur Jónsson – 4. apríl 2014 – Teitur Jónsson varði doktorsritgerð sína, Þróun bits og rýmis í tannbogum: Breytingar frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttinga, 4. apríl 2014 við Tannlæknadeild Háskóla Íslands. Inga Þórsdóttir, forseti Heilbrigðisvísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Lars Bondemark, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Malmö, og Sheldon Peck, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Chapel Hill í Norður-Karólínu í Bandaríkjunum. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Þórður Eydal Magnússon, prófessor emeritus, og umsjónarkennari Peter Holbrook prófessor, báðir við Tannlæknadeild Háskóla Íslands, og aðrir í doktorsnefndinni voru Berglind Jóhannsdóttir, Sigurður Rúnar Sæmundsson og Stefán Hrafn Jónsson. Í doktorsrannsókninni var athugað hvort marktækar breytingar verði á bitafstöðu og rými í tannbogunum frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttingarmeðferðar á þær. Niðurstöðurnar sýna að tíðni tannskekkju hjá miðaldra Íslendingum er heldur lægri en meðal annarra þjóða samkvæmt þeim erlendu rannsóknum sem helst er hægt að nota til samanburðar og kann skýringin að felast í því að erfðamengi Íslendinga sé einsleitara en annarra vegna sameiginlegs uppruna þjóðarinnar. Einnig var bitþróun án tanntaps og tannréttinga skoðuð. Þegar skoðaðir eru ákveðnir skekkjuþættir á unglingsárum, t.d. yfirbit, djúpt bit, distalbit og gleiðstaða, kemur í ljós að þessir þættir lagast oft sjálfkrafa, sérstaklega hvarðar distalbit og djúpt bit. Mesíalbit og þrengsli í neðri tannboga aukast hins vegar marktækt.
  • Doktorsvarnir
    Tannlæknadeild
    Doktorsvörn í tannlæknisfræði – Teitur Jónsson – 4. apríl 2014 – Teitur Jónsson varði doktorsritgerð sína, Þróun bits og rýmis í tannbogum: Breytingar frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttinga, 4. apríl 2014 við Tannlæknadeild Háskóla Íslands. Inga Þórsdóttir, forseti Heilbrigðisvísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Lars Bondemark, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Malmö, og Sheldon Peck, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Chapel Hill í Norður-Karólínu í Bandaríkjunum. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Þórður Eydal Magnússon, prófessor emeritus, og umsjónarkennari Peter Holbrook prófessor, báðir við Tannlæknadeild Háskóla Íslands, og aðrir í doktorsnefndinni voru Berglind Jóhannsdóttir, Sigurður Rúnar Sæmundsson og Stefán Hrafn Jónsson. Í doktorsrannsókninni var athugað hvort marktækar breytingar verði á bitafstöðu og rými í tannbogunum frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttingarmeðferðar á þær. Niðurstöðurnar sýna að tíðni tannskekkju hjá miðaldra Íslendingum er heldur lægri en meðal annarra þjóða samkvæmt þeim erlendu rannsóknum sem helst er hægt að nota til samanburðar og kann skýringin að felast í því að erfðamengi Íslendinga sé einsleitara en annarra vegna sameiginlegs uppruna þjóðarinnar. Einnig var bitþróun án tanntaps og tannréttinga skoðuð. Þegar skoðaðir eru ákveðnir skekkjuþættir á unglingsárum, t.d. yfirbit, djúpt bit, distalbit og gleiðstaða, kemur í ljós að þessir þættir lagast oft sjálfkrafa, sérstaklega hvarðar distalbit og djúpt bit. Mesíalbit og þrengsli í neðri tannboga aukast hins vegar marktækt.
  • Doktorsvarnir
    Tannlæknadeild
    Doktorsvörn í tannlæknisfræði – Teitur Jónsson – 4. apríl 2014 – Teitur Jónsson varði doktorsritgerð sína, Þróun bits og rýmis í tannbogum: Breytingar frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttinga, 4. apríl 2014 við Tannlæknadeild Háskóla Íslands. Inga Þórsdóttir, forseti Heilbrigðisvísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Lars Bondemark, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Malmö, og Sheldon Peck, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Chapel Hill í Norður-Karólínu í Bandaríkjunum. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Þórður Eydal Magnússon, prófessor emeritus, og umsjónarkennari Peter Holbrook prófessor, báðir við Tannlæknadeild Háskóla Íslands, og aðrir í doktorsnefndinni voru Berglind Jóhannsdóttir, Sigurður Rúnar Sæmundsson og Stefán Hrafn Jónsson. Í doktorsrannsókninni var athugað hvort marktækar breytingar verði á bitafstöðu og rými í tannbogunum frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttingarmeðferðar á þær. Niðurstöðurnar sýna að tíðni tannskekkju hjá miðaldra Íslendingum er heldur lægri en meðal annarra þjóða samkvæmt þeim erlendu rannsóknum sem helst er hægt að nota til samanburðar og kann skýringin að felast í því að erfðamengi Íslendinga sé einsleitara en annarra vegna sameiginlegs uppruna þjóðarinnar. Einnig var bitþróun án tanntaps og tannréttinga skoðuð. Þegar skoðaðir eru ákveðnir skekkjuþættir á unglingsárum, t.d. yfirbit, djúpt bit, distalbit og gleiðstaða, kemur í ljós að þessir þættir lagast oft sjálfkrafa, sérstaklega hvarðar distalbit og djúpt bit. Mesíalbit og þrengsli í neðri tannboga aukast hins vegar marktækt.
  • Doktorsvarnir
    Tannlæknadeild
    Doktorsvörn í tannlæknisfræði – Teitur Jónsson – 4. apríl 2014 – Teitur Jónsson varði doktorsritgerð sína, Þróun bits og rýmis í tannbogum: Breytingar frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttinga, 4. apríl 2014 við Tannlæknadeild Háskóla Íslands. Inga Þórsdóttir, forseti Heilbrigðisvísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Lars Bondemark, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Malmö, og Sheldon Peck, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Chapel Hill í Norður-Karólínu í Bandaríkjunum. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Þórður Eydal Magnússon, prófessor emeritus, og umsjónarkennari Peter Holbrook prófessor, báðir við Tannlæknadeild Háskóla Íslands, og aðrir í doktorsnefndinni voru Berglind Jóhannsdóttir, Sigurður Rúnar Sæmundsson og Stefán Hrafn Jónsson. Í doktorsrannsókninni var athugað hvort marktækar breytingar verði á bitafstöðu og rými í tannbogunum frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttingarmeðferðar á þær. Niðurstöðurnar sýna að tíðni tannskekkju hjá miðaldra Íslendingum er heldur lægri en meðal annarra þjóða samkvæmt þeim erlendu rannsóknum sem helst er hægt að nota til samanburðar og kann skýringin að felast í því að erfðamengi Íslendinga sé einsleitara en annarra vegna sameiginlegs uppruna þjóðarinnar. Einnig var bitþróun án tanntaps og tannréttinga skoðuð. Þegar skoðaðir eru ákveðnir skekkjuþættir á unglingsárum, t.d. yfirbit, djúpt bit, distalbit og gleiðstaða, kemur í ljós að þessir þættir lagast oft sjálfkrafa, sérstaklega hvarðar distalbit og djúpt bit. Mesíalbit og þrengsli í neðri tannboga aukast hins vegar marktækt.
  • Doktorsvarnir
    Tannlæknadeild
    Doktorsvörn í tannlæknisfræði – Teitur Jónsson – 4. apríl 2014 – Teitur Jónsson varði doktorsritgerð sína, Þróun bits og rýmis í tannbogum: Breytingar frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttinga, 4. apríl 2014 við Tannlæknadeild Háskóla Íslands. Inga Þórsdóttir, forseti Heilbrigðisvísindasviðs, stjórnaði athöfninni í Hátíðasal skólans. Andmælendur voru Lars Bondemark, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Malmö, og Sheldon Peck, prófessor við Tannlæknadeild háskólans í Chapel Hill í Norður-Karólínu í Bandaríkjunum. Leiðbeinandi doktorsefnisins var Þórður Eydal Magnússon, prófessor emeritus, og umsjónarkennari Peter Holbrook prófessor, báðir við Tannlæknadeild Háskóla Íslands, og aðrir í doktorsnefndinni voru Berglind Jóhannsdóttir, Sigurður Rúnar Sæmundsson og Stefán Hrafn Jónsson. Í doktorsrannsókninni var athugað hvort marktækar breytingar verði á bitafstöðu og rými í tannbogunum frá unglingsárum til fullorðinsaldurs og langtímaáhrif tannréttingarmeðferðar á þær. Niðurstöðurnar sýna að tíðni tannskekkju hjá miðaldra Íslendingum er heldur lægri en meðal annarra þjóða samkvæmt þeim erlendu rannsóknum sem helst er hægt að nota til samanburðar og kann skýringin að felast í því að erfðamengi Íslendinga sé einsleitara en annarra vegna sameiginlegs uppruna þjóðarinnar. Einnig var bitþróun án tanntaps og tannréttinga skoðuð. Þegar skoðaðir eru ákveðnir skekkjuþættir á unglingsárum, t.d. yfirbit, djúpt bit, distalbit og gleiðstaða, kemur í ljós að þessir þættir lagast oft sjálfkrafa, sérstaklega hvarðar distalbit og djúpt bit. Mesíalbit og þrengsli í neðri tannboga aukast hins vegar marktækt.